Het zijn hier drukke tijden in de azaleafabriek, niet de normale drukke tijden, maar de drukste van het hele jaar. Er worden hier momenteel nogal wat plantjes naar het Noorden versast en alles wat onder de blote hemel staat, verhuist met de winter in aantocht onder glas. En daar kruipt heel wat tijd in.

Elk jaar opnieuw is de eerste nachtvorst er vooraleer alles verhuisd is. Plantjes die nog buiten staan, zijn ten dode opgeschreven als ze niet tijdig met water besproeid worden. Het ijslaagje dat zich door het sproeien vormt, werkt dan als een soort donsdekentje. Om zeker te zijn dat er niks fout loopt, patrouilleren superman en zijn broer afwisselend de nacht door. Af en toe voel ik een ijsklomp bij me in bed kruipen die na ontdooiing terug de nacht in verdwijnt.

Er was een tijd dat we samen de koude trotseerden, hand in hand, warm ingeduffeld door onze toen nog prille liefde. Ik vond dat romantiek ten top. Zo zot zijn we nu niet meer. Ik hoor nog amper dat hij opstaat, wat jammer genoeg niet kan gezegd worden van onze kleine kereltjes. Weekenddagen die om half 6 starten met Spartel en Wriemel in mijn bed … Echt géén aanrader.

Vannacht blijven we volgens Frank ruim boven nul. We gaan voor 7 uurtjes ononderbroken slaap.

Voila, bij deze bent u terug mee met “Het leven zoals het is: De Azaleafabriek”.