Blogverschijnselen

Geplaatst op door

Als het hier lang stil blijft dan kan je er van op aan dat er verlammende chaos en twijfel in mijn bovenkamer heerst, er muizenissen door mijn hoofd spoken waardoor woorden aan elkaar rijgen en verhaaltjes neer tikken moeilijk wordt. Gelukkig is er mijn superman die in alle rust de rondslingerende stukjes ik samen veegt en aan elkaar plakt. En mijn kleine zus. Dat mag ook eens gezegd. We zijn zo verschillend, zo anders, maar we zijn zussen. Ze kent me en voelt me. In één oogopslag. En is er voor mij. Altijd.

Niet dat er hier veel dingen gebeurd zijn om de chaos en twijfel te veroorzaken. Niks zelfs. En zon is er ook genoeg. Voorlopig geven we een moeizame vertering van “de realiteit” na “de zaligeteit” met ons viertjes maar de schuld.

En zo stevende augustus langzaam maar zeker af op een primeur: een blogstille maand. Maar zelfs zonder veel blogproductiviteit zorgt deel uitmaken van Blogland voor leuke randverschijnselen.

Zo was er de Mme die op een zonnige dinsdag in den Humo stond, in “mijn, maar nu haar kleed“. Van twee jaar in mijn donkere kast naar den Humo, het kleed heeft er zich duidelijk op verbeterd na de wissel van eigenares.

Zo was er mijn 32-jarige geamputeerde clown die na een aantal maanden revalidatie bij Tante Hilde helemaal opgeknapt terug naar huis keerde. Voor een belachelijk klein prijsje (verblijf en terugreis inbegrepen) gaf ze hem twee spiksplinternieuwe onderbenen en voeten. Hij kan er weer tegenaan voor de volgende 32 jaar. Ik kreeg hem trouwens van mijn papa. Een paar weken na mijn derde verjaardag. In het ziekenhuis. Ik herinner me daar niks van, maar ik belandde er nadat de huisarts blijkbaar aan de vloer van mijn meme haar living genageld stond (alleen zij kon het verhaal met zoveel gevoel voor drama vertellen). Een röntgenfoto die een eventuele longontsteking zou uitsluiten, toonde namelijk een krom rugje. Mijn krom rugje. Ondertussen ook al een jaar of 22 opgeknapt. Maar we dwalen af …

Want het beste moet nog komen. Zo was er het bezoekje van An aan de azaleafabriek. Een hele goede reden om het plan van de blogstille maand recht de vuilnisbak in te kieperen. Deze morgen zat er een mail in mijn box met een link naar 93 toffe foto’s van mij en mijn mannen. Als bedanking voor het gebruik van de camera-babyfoon. Heel blij mee! Het klaart er helemaal van op in mijne kop! 🙂

18 gedachten over “Blogverschijnselen”

  1. Zo blij dat het hier niet meer stil is! Zo blij dat de rust in je hoofd een beetje is teruggekeerd! Zo ontroerd door jouw mooie woorden! Bedankt liefste zus!Ik hou van je tot in het diepste van mijn ziel! En ik ben er voor je! Altijd!xxx (en wat een prachtige foto’s van An!)

    Like

    Beantwoorden

  4. Nogmaals het bewijs: bloggen is de max -)
    En die foto’s, die zijn zo mooi! Heerlijk spontaan. An heeft er haar werk van gemaakt! Ze krijgen toch wel een speciaal plekje in jullie huis 😉
    En van die muizenissen, ik hoop dat ze verdwijnen. Gelukkig is er steun (ik denk dat superman en kleine zus blij zullen zijn met het lezen van je woorden).

    Like

    Beantwoorden

  5. Pingback: Verhaaltje | An Nelissen, over de meisjes achter de camera

    • @ Ysabje: Allez, dan moeten we daar toch eens dringend werk van maken, want als ik een “nog zeker doen in 2012 lijstje” zou moeten opstellen dan zou een “meet & talk” met Ysabje er zeker tussen staan 🙂 Of klinkt dat nu als een groupie 🙂

      Like

      Beantwoorden

  7. Na de pauze terug een leuk bericht ! Je kleine zus is niet groot maar heeft, net zoals jij, een immens hart, en dat weet ik al lang.Waar jullie als kinderen wel eens serieus konden kibbelen, staan jullie nu voor mekaar in goede en kwade dagen! Net zoals uw held, die heeft het ook beloofd en hij doet het volgens mij perfect! Wat nog meer is, iemand zonder hart kan geen muizenissen hebben. Als er eens donkere wolken zijn dan klaren ze altijd weer op, de ene keer duurt het soms wat langer dan de andere maar de zon is er altijd!
    Die foto’s, Ina, zooo mooi. Echt zoals het is, spontaan, ongedwongen, leuk, … Drie knappe gasten en een schoon madam, t’is gelijk in de boekskes.
    Blijf allemaal zoals jullie zijn want ’t is zo leuk en gezellig! BIBI

    Like

    Beantwoorden

  10. via blog van an nelissen op de jouwe terechtgekomen. Dat ik niet wist dat gij een blog had sé,
    supermooie foto’s van jullie 4tjes, echt de max!!!!
    x
    Julie

    Like

    Beantwoorden

  13. Pingback: Toeval bestaat niet « Ineken

Plaats een reactie