Ik ben niet genomineerd als finalist. Alsof dat nieuws is.
Toch kreeg ik één stem. Hij vertelde het terloops. Terwijl ik reed en hij naast me zat in de passagierszetel. Dat hij mijn blog genomineerd had voor één of andere prijs. Of toch geprobeerd had om voor mij te stemmen. Het ging waarschijnlijk zoals met zijn reacties hier op de blog. Proberen reageren, denken dat het niet lukt, terwijl er vervolgens drie reacties staan te wachten om goedgekeurd te worden.
Ik voelde me in elk geval een winnaar in de categorie “ouderlijke trots”.
Merci voor je stem, papa.
ineken 
Zo lief. Daar wacht ik al 38 jaar op. x
LikeLike
@ ALBOS: Och … Zonde. x
LikeLike
’t Is zo ne lieve, ons papa! En ons mama ook natuurlijk!
Dat ik dat nu volledig gemist heb zeg, je had van mij zeker 100000 stemmen gekregen… Ik ben nog steeds je allergrootste fan, en niet alleen van je blog… xxx
LikeLike
@ Kleine zus: Allez, volgend jaar sta ik ertussen! Als mama dan ook nog eens volledig mee is met haar Ipad en toestanden, dan maak ik zeker een kans 😉
LikeLike
Super.
LikeLike
Moh, da’s toch veel mooier dan zo’n dwaze prijs/nominatie.
x
LikeLike
@ Ysabje: Ja hé. Vind ik ook.
LikeLike
Zo lief. Ontroerend …
LikeLike
Ik, eveneens een trouwe fan, ik stem zeker ook !!!!
LikeLike
There is always next time.
LikeLike
Wel, dat is een van de mooiste blogpost die ik lange tijd las!
LikeLike
opnieuw: dat is een van de mooiste blogposts die ik in lange tijd las, ontroerend!
LikeLike
@ Caroline: Wat een mooi compliment!
LikeLike
Dit vind ik ontzettend lief.
LikeLike