Mijn allereerste sollicitatiegesprek na mijn studies deed ik bij hem. Een half jaar voordat de wereld de Twin Towers zag instorten. Hij was een opvallende verschijning. Veel en hoge krullen, brilletje, doordringende blik, sympathieke glimlach. Lang ook. De moeilijke vragensteller in het trio dat voor me zat tijdens het gesprek. De boodschapper die me achteraf liet weten dat ik de job had.

We deelden een bureau op de vierde verdieping van de UCO-toren. Helemaal rechts als je Gent binnen rijdt. Ook al was het, achteraf beschouwd, inhoudelijk de job die het minst bij me paste, ik heb nooit meer dezelfde werksfeer gevonden als toen. Nooit nog tijdens de werkuren zo hard gelachen als met hem. Om een lang verhaal kort te houden, ik werd verliefd. Hij niet, wat voor een portie drama met een hoog Friends-gehalte zorgde. Een aantal maanden later stelde ik hem voor aan een bloem van een vriendin waarop hij wel verliefd werd. Ze trouwden, ik was getuige, ze kregen drie kinderen, ik leerde superman kennen (niet noodzakelijk in deze volgorde) en er groeide een hechte vriendschap tussen onze gezinnen. Zo hecht dat we het zien zitten om samen op reis te gaan. Dat soort van vrienden.

Ik smolt op de vierde verdieping van de UCO-toren door zijn passie en liefde voor muziek. Zijn “luister’es, zo’n schoon nummerke” was telkens weer de inleiding voor een aanslag op mijn hart. Loro van Pinback, 2nd Law van Tom McRae, Where have my countrymen gone van The Sheila Divine, Olsen Olsen van Sigur Ros, Wake up in New York van Craig Armstrong … Eventuele drumpartijen werden live op zijn bureau meegespeeld. Ik was fan.

Toen was het nog zijn droom om van zijn passie zijn werk te maken. Ondertussen is die meer dan werkelijkheid geworden. Na 9 jaar marketing/commercieel directeur van de Brusselse concertzaal Ancienne Belgique (AB) waagt hij nu zijn kans op zelfstandige benen met één doel: mensen op een warme, authentieke, professionele en verrassende manier (terug) verbinden met als rode draad doorheen dit alles, de passie en liefde voor muziek. Ik ben nog steeds fan.

Het waren zijn Witlofsessies die de goesting aanwakkerden. Een kleinschalige concertreeks van eigenzinnige singer-songwriters in het volkscafé Muziekzaal of de kerk van zijn dorp Erondegem. Gabriel Rios, Mauro Pawlowski, Raymond van het Groenewoud, Wannes Cappelle, Flip Kowlier, Guido Belcanto, … waren al in de reeks te gast.

Een Witlofsessie zorgt elke keer voor een avond om in te kaderen. Een avond waarin vriendschap, muziek en de schone dingen van het leven als een puzzel in elkaar vallen. Snuif hier maar eens de sfeer op. Broer Jef en zussen Orpha en Paula, het vaste barteam van de Muziekzaal, zijn op zich een bezoekje aan de Denderstreek waard.

Na Gabriel Rios eerder dit jaar valt de eer op vrijdag 14 oktober te beurt aan de geweldige Jan Swerts. Hij komt vergezeld van heel wat straffe muzikanten zijn derde album SCHADUWLAND voorstellen. De 10de Witlofsessie is meteen het allereerste concert van zijn tournee die ook halt houdt in de AB, De Roma en de Handelsbeurs. Jan Swerts brengt hedendaagse minimalistische klassieke popmuziek. Een kruising tussen Wim Mertens en Sigur Rós. In tijden van grote drukte slaagt hij er in je even helemaal te laten wegdromen in zijn wondermooie en trage muzikale landschappen. Zijn vorige album ANATOMIE VAN DE MELANCHOLIE was dan ook de allereerste plaat die we speelden om rust te brengen na een hectische dag verhuizen.

Het wordt ongetwijfeld prachtig. Tickets kan je hier reserveren. Gewoon doen!

Of waag je kans! Ik mag van mijne maat twee tickets weggeven. Laat in een reactie alvast weten wat ik na het optreden voor je mag bestellen bij Orpha, Jef of Paula. Ik trakteer. Dan klinken we samen op een avond om in te kaderen. Wat denk je?

Kom vrijdag eens piepen, dan maak ik hier de winnaar bekend!