Mijn superman zat veilig naast me in de zetel gisteren. Dat was nochtans niet het plan. Hij zou naar Pukkelpop gaan met vrienden. Een drukke bloemisterij stak daar een stokje voor, waardoor hij op het laatste nippertje besloot niet te vertrekken. Ik ben bij deze voor het eerst zijn drukke job heel dankbaar.

We zijn opgelucht dat de vrienden die wel vertrokken, ons nichtje, één van de meisjes en een aantal van hun mannen allemaal ongedeerd zijn. Dat zij ongedeerd is, en ik ken haar niet eens. De gedachte alleen al dat er ook mensen zijn voor wie de opluchting er niet is gekomen …