In groepsdiscussies ben ik de stille spons. Diegene die alle gespuide meningen opslorpt, tijd nodig heeft om ze te verwerken, om er vervolgens het hare van te denken. De grijze, die het op haar scheve heupen krijgt van zwart-wit stellingen, van veralgemeningen, in alles de nuance ziet, zich in u maar ook in de andere kan inleven. Diegene die enkel haar mond opent als ze onrechtvaardigheid ruikt, of het gevoel heeft een waardevolle bijdrage te kunnen leveren.

Ik hou nochtans van meningen. Ik sprokkel ze, heel selectief. De onderbouwde, de gefundeerde, de op kennis gebaseerde. En het is mijn bescheiden mening dat die meningen zeldzaam zijn …

Van deze bijvoorbeeld was ik helemaal onder de indruk.