Zelfcensuur tiert hier welig. Meer dan ooit tijdens deze wijvenweek met als thema “maskers af”. Hoe paradoxaal is dat.

Ik wik en weeg, schrijf en schrap, herlees, herlees, en herlees nog een keer, vooraleer ik op het publiceerknopje klik. Ik denk plots veel meer na over wat ik wel en niet de wijde wereld instuur, over hoe ik het in woorden giet. Mijn denktank draait hier overuren.

Heb ik bij mijn kleine kantjes vermeld dat ik de neiging heb om de dingen vaak (te) serieus te nemen? Ik vergat ook nog “nonchalanter in het leven staan” als droom op te nemen.

Ik vrees dat het niks voor mij is jong, die wijvenweek 🙂