Puzzelstukjes zijn een tijdje terug in mijn hoofd ineen geschoven tot een idee. Een project zelfs.

Puzzelstukje 1: Ik wil een vaste rubriek op de blog. Iets wekelijks, want dagelijks is niks voor mij, heb ik gemerkt. Iets met een start en een finish.

Puzzelstukje 2: Dit fototoestel stond al een tijdje op mijn verlanglijstje, maar ik vond het te duur om het mezelf zomaar cadeau te geven. Ik twijfelde niet toen ik een mooie bestemming zocht voor een potje centjes van meme en pepe die via papa mijn richting uitkwamen. Sinds een paar weken ben ik de trotse eigenaar van een Fujifilm X100s. Schoon en handig ding. Zo blij mee! Ik haat handleidingen lezen en liet deze meneer me elk knopje, elke functie uitleggen. Hij doet dat goed, al was het een beetje raar dat hij midden in zijn uitleg zijn neus snoot. Soit, ik ben helemaal klaar om ermee te experimenteren en mijn liefde voor de fotografie terug leven in te blazen. De goesting is aangewakkerd.

Puzzelstukje 3: Ik wil terug meer “echte” foto’s van mijn kindjes. Zeker omdat ik het gevoel heb op een keerpunt te zitten in hun groei. Het kleine, schattige kleutergehalte groeit er sneller uit dan mijn moederhart kan opslaan. Bovendien heeft mijn iPhone voor een serieus gat in mijn foto-archief gezorgd. Ik kan een hele reeks boekjes vullen met honderden leuke instagrammekes, maar het vervangt bijlange niet het echte werk.

Puzzelstukje 4: Elke week kijk ik uit naar het resultaat van de mooie reeks die zij een jaar lang maakt van haar kinderen. Anki van Zilverblauw is ook gestart en spoort haar lezers aan om hetzelfde te doen.

Et voila, de puzzel schoof ineen. Vanaf nu vind je hier elke week, gedurende één jaar, een portret van mijn jongens en ééntje van de broertjes in actie, genomen met de Fujifilm X100s. Het begin van de grote vakantie geeft het startschot en het einde van Jef zijn kleutercarrière wordt de finish.

Zie het volledig zitten!