Lilith al gelezen vandaag? Moet je zeker doen.

Het herinnert me aan D. van het aparte kledingwinkeltje in ons dorp, niet ver van de winkel van mijn mama. Ik leerde haar kennen toen ik 15 was. Zij was toen midden de 20 denk ik. Ik keek naar haar op. Ze stond zo spontaan in het leven en had een stralende glimlach. Ze studeerde sinologie, verhuisde naar het Oosten als gids, leerde haar man kennen en keerde getrouwd terug om te starten met een winkeltje. Ze stopte uiteindelijk met haar zaak en trok ergens anders, verder het leven in.

Vijf jaar geleden stond er een gelijkaardig artikel in de krant. De alleenstaande moeder bleek D. te zijn. De reacties op het artikel spuiden vooral hardheid en onbegrip. Ik kon alleen maar denken aan de spring-in-‘t-veld met haar stralende glimlach, en hoe eenzaam en machteloos ze zich gevoeld moet hebben. Jef was toen amper een paar maanden oud. Ik had geen huilbaby, maar worstelde met onzekerheden en vond mijn draai maar moeilijk in het moederschap. Ik kon er me iets bij voorstellen.

Lilith kan er zich veel bij voorstellen. Ik deel haar verhaal en hoop zo een kleine schakel te zijn in een ketting van empathie.