Een kersvers jaar. Een nieuwe rubriek. Geïnspireerd op deze post. Maar toch net iets anders.

Omdat delen wat me raakt de hartslag is van deze blog. Vanaf nu op regelmatige basis gebundeld.

• 2013 op Vier. Alles klopt. De mix van verhalen, van emoties. Het concept. De muziek. Rudy Vandendaele vat het mooi samen in Dwarskijker: “Een programma over liefde, en liefde is het beste doekje voor het bloeden. In een betere wereld zou deze serie vast meer publiek trekken dan nu het geval is.”
• De schrijfsels van a little bit of soap. Pareltjes zijn het. “Gebald, fris en pittig, zonder triviaal te worden of teveel op de eigen navel te mikken” las ik vandaag. Ik zou het niet beter kunnen zeggen. Fijne madam ook, in’t echt.
• Ons Tuurke. Op een dag antwoord ik “oneindig” op de zoveelste vraag over wat nu meer is, het ene of het andere (10 of 1 miljard). Een aantal dagen later toont hij heel serieus een tweetal centimeter tussen duim en wijsvinger nadat ik hem vraag hoe graag hij me ziet. Plots verschijnt er een glimlach en zegt hij: “fopje mama, oneindigt!”.
• Tom en zijn verhaal. Ik volg zijn blog nu ongeveer 9 maanden. Zijn beelden, zijn woorden. Pijnlijke pracht.
• Gabriel Rios mag dit lijstje afsluiten. Knappe jongen, maar toch vooral een héél knap nummer.