Acht jaar wordt hij vandaag. Mijn spiegeltje. Ik kijk. En zie vaak mezelf. De vele positieve eigenschappen die je hart doen zwellen van trots, waarvan je met de kin in de lucht denkt: dat heeft hij van mij. Het spiegeltje heeft ook een keerzijde. Je weet wel, zo eentje die alles confronterend voor je uitvergroot. Ik kijk. En zie vaak mezelf. De vele, wel ja, … andere eigenschappen waarvan je het niet erg had gevonden als ze verdwaald waren in de wandelgangen van de genetica.

Mooie mix van ons beiden is hij, met zijn sportief lijf en technisch inzicht.

Al acht jaar bij ons zeg, met die mooie kijkers. Ogen, zijn dat niet de spiegels van een ziel?