Wat was het hier (aanrader!) ergens twee weken terug een gezellige avond samen met één van de meisjes! Ik was amper een paar seconden neergeploft op mijn krukje na wat zoeken naar de locatie, toen een jongetje van een jaar of acht naar me toe kwam gerend en me een klein boekje (lees: het betere werk onder de reclamefoldertjes) gaf met als titel: “creatiefschrijven“. Blij als een klein kind was ik met zo’n onverwachts passend geschenkje.
Door te bloggen ontdek ik hoe graag ik schrijf. Ik ben half verslaafd aan het proces op zich, gaande van het ontstaan van het idee, het schrijven en het schrappen, tot het resultaat van een afgewerkt bevredigend postje.
Het geschenkje deed me nadenken over mijn schrijfstijl, over de opbouw van mijn berichten. Ik merk dat er een patroon inzit. Dat maakt natuurlijk dat het mijn stijl is, maar je kan (ik wil) er ook wat creatiever mee omspringen. We hebben dus een plan, alleen nog geen idee wat de aanpak betreft.
Nu vraag ik mij af of dat een bekend fenomeen is in Blogland? Merken tijdens het schrijven dat je vastzit in een schrijfstijl, in een opbouw, in woordkeuze? Evolueert dat vanzelf, of denk je er bewust over na? Ik zou wel eens willen weten wat mijn favoriete vertellers daar over te zeggen hebben ….
ineken 
ik heb 3 van de 4 jaar aan de schrijversacademie gedaan. Ik schreef op het einde bijna niet meer. Ik heb veel geleerd, maar ook mijn eigen fouten beginnen zien en daardoor durfde ik op den duur niks meer. Ik vond het al slecht voor ik begon. Nu, na enkele jaren, ben ik er weer wat door en nu zie ik wat ik geleerd heb. Doen blijft wel de beste leerschool vind ik. Sinds ik blog ben ik alweer veel vooruit gegaan, vind ik…
LikeLike
@ Ysabje: Interessant zeg!
LikeLike
Ik vind dat ik evolueer. Niet alleen in mijn stijl, maar ook in mijn inhoud en durf.
Ik let wel op woordkeuze en spelling. Zo zal ik zelden in spreektaal schrijven. Ik zal een tekstje ook herlezen, zodat er bvb geen spellingfouten instaan.
Ik hou al vier jaar een blog bij, maar sinds het laatste anderhalf jaar schrijf ik regelmatig. Ervoor dacht ik dat enkel de spectaculaire verhalen op een blog hoorde, nu vind ik het vooral een plezier om mijn huis, tuin, en keukenavonturen op een leuke manier te verwoorden. Da’s voor mij een schrijfuitdaging. Tis ook vooral een fijne herinnering natuurlijk.
En verder heb ik gewoon meer lef gekregen. Daarin helpen natuurlijk complimenten hé. Al zit ik dit moment in een grote twijfelfase, de ‘maakt het eig uit of ik nog verder blog, der bestaan zoveel leukere blogs’-fase. Want ook al vind ik het een hele fijne hobby, soms wil je gewoon ook veel reacties of veel lezers, anders blijft het een dagboek hé.
LikeLike
@ Madrina: Raar fenomeen hé, hoe je toch benieuwd bent naar reacties op je schrijfsels. Maar voor mij blijft het toch een soort dagboek, puur voor mezelf. Nooit op voorhand gedacht dat het ook echt een soort van hobby zou worden, dat ik het zo graag zou doen. De reacties zijn voor mij voorlopig een fijn extraatje, maar ik ben dan ook nog maar een paar maanden bezig hé …
LikeLike