Het is zover … Ik ben nu “uit de baby’s”. Definitief. Onze kleine kleine man stapt. Vandaag zette hij vastberaden, met fonkelende blauwe pretoogjes, een aantal reeksen van wel vijftien stapjes. Het evenwicht wordt nog wat gezocht, maar hij is ermee weg om voortaan de wereld rechtop te verkennen.
Ik ben blij, blij voor hem, want hij is er met zijn bijna 18 maanden helemaal aan toe.
Dus ik ook.
En toch …
Ge wordt daar inderdaad week van, van die groeiende kinders.
ineken 
Jeej! Een stapper! Kleine man is dan ongeveer zo oud als mijn Sientje (bijna 19 maanden). Maar die stapt al heel lang. En neen, dat is ook niet altijd gemakkelijk 🙂
LikeLike
@ Lien: Leuk om zo’n ouwe blogrot 😉 op bezoek te hebben!
LikeLike
Hoera voor je kleine kleine man! Onze meid was 17 maand. Zo lang op gewacht, en idd: als je ze dan ziet rondwaggelen komt het besef pas écht. Ze worden groot.
LikeLike
oei, ik heb hier dan toch een wandelende baby hoor. hij mag dan wel al rondwaggelen, ik vind het nog een echt baby’tje… 🙂
proficiat aan de wandelende spruit!
LikeLike
@ Ysabje: Als ze voor hun eerste verjaardag stappen, zijn het inderdaad wandelende baby’s 🙂 Maar dat fenomeen kennen we hier niet. Twee late stappers op de wereld gezet.
LikeLike