Wordt zo groot. Niet gewoon groot, maar heel groot. Hij past al in de kleren van zijn 18 maanden oudere broer. We hebben een kleine reus op de wereld gezet en beginnen het nu pas door te hebben. Zijn valse start heeft ons op het verkeerde spoor gezet. Het heeft achteraf bekeken toch een jaartje geduurd vooraleer hij bekomen was van zijn vroege komst.

Het was wat, nu bijna 19 maanden geleden. Net 34 weken zwanger, en wat een dagje verlof moest worden om wat tot rust te komen, ging onze geschiedenis in als een emotionele overrompeling. Pijnscheuten werden te licht ingeschat en bleken vergevorderde weeën te zijn, in de hand gewerkt door kleine voetjes die zich een weg naar buiten stampten. Het moest plots allemaal snel gaan, we hadden nog net de tijd om op superman te wachten, vooraleer daar plots een klein, fijn manneke was, waarvan de longen niet voorbereid waren op zo’n abrupte intrede. We hadden niks, zelfs geen naam. Hij ging zijn eerste half uur als “jongen” door het leven en toen we eenmaal beslist hadden, besefte ik plots dat Tuur wel heel raar klonk in combinatie met prematuur …

Het hoort niet zo te gaan, je kind letterlijk uit je lijf voelen getrokken worden, het niet kunnen aanraken, het in een doorschijnende doos zien liggen met een tube in zijn neusje, handjes vastgebonden aan het matrasje. Aan de uitdrukking van zijn gezichtje zag je dat hij weende, maar door die tube kreeg je er geen geluid bij. Ik kan eigenlijk nog altijd niet beschrijven wat er dan door je heen gaat. Pijn en onmacht komt aardig in de buurt.

Het is een ervaring op zich, de tijd die je doorbrengt op neonatologie. De stille verbondenheid tussen de ouders is er bijzonder. Ook al was het zwaar, bij ons viel het uiteindelijk allemaal nog mee. We hadden snel door dat we tot de gelukzakken van de afdeling behoorden.

Nu zijn karakter zich voor ons begint te ontvouwen, wordt het allemaal duidelijk waarom dat manneke zonder enige aanwijsbare reden te vroeg kwam. Er waggelt er hier eentje rond met een uitgesproken willetje, Rupsje Nooitgenoeg is zijn tweede naam. Hij is ontzettend koppig, een echte doorzetter, een grappig kereltje ook, de clown van ons gezin. De overtreffende trap in hoogsteigen persoon. Ik ben benieuwd hoe dat allemaal verder gaat evolueren. We zijn vooral heel dankbaar dat er niks prema meer te bespeuren valt aan onze Tuur!