Vier jaar vandaag.

“Dat is toch al héél groot hé mama.”

“Dat is héél groot Jefke!”

Gisteren deden we van familiefeestje, met de traditionele kroon, vlaggen en verse wafels met aardbeien en slagroom. We trokken naar de fietswinkel en hij koos er met de hulp van de winkeljuffrouw helemaal zelf een exemplaar dat blijkbaar al drie (drie!) maten groter is dan zijn vorige fiets. Hij gaf een schattig zwart konijntje (dankjewel tantes) de naam “nonkel Willy” en opende met plezier het ene na het andere cadeautje. Uitgeput, maar oh zo voldaan kroop hij in bed.

En toen moest dé dag nog komen. Naar school fietsen gaat nu veel vlotter en sneller, als we de gemiste bocht eventjes buiten beschouwing laten. Een vierjarige kruipt na een val immers gewoon terug recht en rijdt flink verder. Een buil meer of minder kan de pret (gelukkig) niet bederven.

Ik bracht zijn klas ’s namiddags een bezoekje, we aten allemaal samen zelfgekochte cake en juf Elke transformeerde onze kleine kanjer in een grote leeuw.

“Vier jaar worden is héél leuk hé mama.”

“Héél leuk Jefke!”

Deze slideshow vereist JavaScript.