Een paar traantjes bij het afscheid op de eerste dag, nadat hij enthousiast, 10 meter voor ons uit, als koning Tuur de speelplaats op liep. Sindsdien geen traantjes meer gezien. Ik zei het al, hij was meer dan klaar voor de grote stap. Een broer, neef en nichtje die hem de hand reiken om alles te ontdekken, maken het allemaal iets makkelijker natuurlijk.
Je wordt er alleen zo moe van, van zoveel enthousiasme, zeker als je de namiddagdutjes niet meer ziet zitten.
We kunnen maar twee minpuntjes vermelden, het ene al wat vervelender dan het andere. Jammer dat zijn juf net nu twee weken ziek is, nadat we ons een weekend hadden bezig gehouden met hem aan te leren dat ze niet “madam” maar “Anneke” heet. En jammer dat de vermoeidheid ons terug naar af brengt wat de nachttraining betreft. Heel jammer. Voorlopig hopen we op een tijdelijke terugval. To be continued …
ineken 
Oh, ’t ventje toch. 🙂 En die terugval zal idd tijdelijk zijn, hij krijgt veel nieuwe dingen te verwerken hé nu.
LikeLike
@ Missfolies: Ik denk het ook. We’ll see …
LikeLike
Oh zo schattig ons Tuurke! Meer dan klaar was hij…En dat van die terugval heb ik nog al gehoord. Volgens mij zal dat snel weer overgaan. Weet je nog dat je schreef dat je dat nog nooit had gezien 1 van jouw 2 jongens die op de mat in slaap valt…en kijk, ’t is al van dat… 😉
LikeLike
@ Kleine zus: Tis waar … Ik kon dan ook mijn ogen niet geloven toen ik hem daar zo zag liggen 🙂
LikeLike
Na een zware werkdag ben ik ook moe, alleen, ik slaap niet op de mat!
’t is nog zo klein en oooo zoooo lief… Het is ook een hele aanpassing aan een ander ritme van leven, en dit heeft ook zijn tijd nodig.
Komt allemaal goed!
LikeLike
Pingback: 20 voor de prijs van 1 « Ineken