Beste 16-jarige Ina,

Wat ga je graag naar school tegenwoordig! Eindelijk zit je waar je hoort en kost het allemaal niet zoveel moeite meer. Het leven lacht je toe, nu je al twee jaar verlost bent van het korset dat je meer dan 10 jaar droeg. Tien jaar is uiteindelijk nog een meevaller, want het oorspronkelijke plan was een jaar of vijftien. Dat hele gedoe met je kromme rug en dat korset is het gevolg van een syndroom waarvan je nog niet half de impact kan inschatten, maar laten we dat nog maar even zo houden.

Je weet ondertussen dat je wel wat aankan. Je doorstond twee zware rugoperaties, waardoor je het derde middelbaar dubbelde, maar ondertussen besef je dat het de miserie allemaal waard was. Je zit nu tussen leeftijdsgenoten in de klas, zonder korset (wat je kinderdroom was), voelt je op je gemak en maakt deel uit van een toffe groep vriendinnen. Ik kan je nu al vertellen dat je op 37-jarige leeftijd nog steeds maandelijks zal afspreken met diezelfde vriendinnen. Straf hé! Tijdens je jaren aan de universiteit sluit je nog een bijzondere vriendschap, eentje die je zal leren om je gevoelens te uiten. Komt zeker nog van pas!

Het is een goeie beslissing om te “zakken” van Latijn-Wiskunde naar Latijn-Moderne Talen. Geen gezwoeg meer voor bepaalde vakken waarbij je hakken net over de sloot geraken. Plots lukt het studeren als vanzelf. Een boost voor je zelfvertrouwen, wat je wel kan gebruiken. Geniet van deze zorgeloze tijd waarbij je enkel stress krijgt van voorlezen in de klas, spreekbeurten geven en mondelinge examens afleggen. Die plankenkoorts zal er niet beter op worden, maar je vindt een manier om er mee om te gaan. Vergeet trouwens Dhr. De Paepe, je leerkracht Nederlands, niet te bedanken voor zijn empathische en constructieve reactie op je knikkende knieën die je nauwelijks onder controle zal krijgen tijdens je examen literatuurgeschiedenis.

Wat ik je vooral wil laten weten is, laat die grote angst maar los. Je vindt de liefde. Met kilo’s geduld, liters tranen, veel vallen en opstaan, en de onvoorwaardelijke steun van een warm nest.

Je slaat een topper aan de haak, eentje die kan leven met dat rare lijf van jou. Net zoals jij dat doet. Hij zal je nimmer het gevoel geven dat je te mager, te knokig bent, dat die meters littekens op je rug en buik een probleem zijn, dat die put (zoals je het zelf noemt) tussen je borsten er niet hoort. Jaja, je leest het goed. Borsten. Je zal er zelf voor zorgen dat die er toch komen. Het siert je dat je zo lang positief blijft, maar Moeder Natuur zal je op dat vlak teleurstellen. Het zal nog zes jaar duren vooraleer je de hoop op een natuurlijk paar definitief opgeeft en actie onderneemt. Je kan met alle fysieke mankementen leven, maar boezemloos door het leven gaan, zal een brug te ver blijken. Opnieuw een goeie beslissing. Opnieuw een boost voor je zelfvertrouwen, wat je ook dan nog kan gebruiken. Weet je wat grappig is? Die topper blijkt meer een billen- dan een borstenman. Niet dat het veel uitmaakt. Een 33-jarige man denkt toch iets anders dan de 16-jarige exemplaren die nu in je klas zitten. Of toch diegene die jij zal vinden.

En wees gerust, want ik weet dat je niet tevreden bent met “iemand die kan leven met dat rare lijf van jou”. Je wil het volledige pakket. De romantiek. De passie. De volledige overgave. Je krijgt het allemaal. Het voordeel van een meermaals gebroken hart, is dat het zeer dankbaar wordt bij het vinden van die ene, die ook voor jou wil gaan. Het stelt je in staat om er schaamteloos en met volle teugen van te genieten. Wat je ook zal doen. Je zal het aan de wijde wereld verkondigen, op een manier die je nu helemaal nog niet kent.

Ik denk dat ik het hier bij laat, Ina. Ik wil je ook niet te veel vertellen. Ik mag er niet aan denken dat een 60-jarige versie van mezelf me een brief zou schrijven met wat er me de komende jaren te wachten staat. We hebben ondertussen trouwens geleerd om in het nu te leven, jij en ik, en ons geen zorgen meer te maken over later. Het is misschien de laatste geruststelling die ik je nog kan meegeven, dat het ook goed komt met dat grenzeloos, nachtelijk piekeren over wat er wel of niet komen zal.

Liefs

Een bijna 38-jarige Ina

Deze brief kadert in het #boostyourpositivity project, lees er meer over bij Lilith en Oon.