Ik heb het een weekje laten sudderen in mijn hoofd, de laatste opdracht van Lilith en Oon voor het #boostyourpositivity project.

Wat me ontspant en wat me energie geeft, het zijn twee aparte werelden. Eentje zonder en eentje met mensen.

Afzondering ontspant me. Ergens in weg kruipen. Letterlijk of figuurlijk. In of aan water. De zee, de duinen, een fris en rimpelloos zwembad tijdens hete zomerdagen, een warm ligbad op koude winterdagen. Een goed boek, een mooi tijdschrift, een meeslepende film. Samen met mijn naaimachine iets creëren, aan mijn computer een blogpost schrijven of foto’s bewerken. Geen rekening houden met tijd of anderen. Mijn ding doen. In mijn eentje. Dagdromen, wat voor me uit zitten staren, met mijn favoriete muziek op de achtergrond. Verdwalen in mijn hoofd en gedachten of ideeën alle richtingen laten uitschieten. In een hangmat liggen, terwijl de zon mijn huid opwarmt. Ik kan nog wel even doorgaan. Het allerfijnste vind ik dit alles met mijn superman binnen een straal van makkelijke bereikbaarheid. Voor een snelle knuffel, een terloopse zoen, een geruststellende knipoog, … zonder al te veel woorden.

Energie haal ik uit lachen. Ik hou zo van lachen, in al zijn vormen. En springen. Enkel figuurlijk deze keer. Met ouder worden (38 vandaag!) lukt het me beter om juist te springen. In avonturen die me energie geven in plaats van energie weg te vreten.

Maar, niks geeft me meer energie dan een goed, ouderwets gesprek. Bij voorkeur één op één, met één van mijn vele dierbare klankborden. On-mis-baar. Ik loop op wolkjes na een deugddoend, verhelderend, of gewoon gezellig gesprek.

Nieuwe mensen, gelijkgestemde zielen, ontmoeten geeft me ook energie. Ik zei het al, liefst één op één. Een beetje stress dus, voor de blogger brunch volgende week zondag in Bar Bidon. Maar ik heb zo’n voorgevoel dat het een juiste sprong was om me in te schrijven. Ik kijk er naar uit om dames die ik al jaren graag lees, eindelijk te ontmoeten. In een ontspannen sfeertje. 😉