Zaterdag 9 april was het exact een jaar geleden dat we kleine kleine man na 3 weken neonatologie mee naar huis mochten nemen. Een gebeurtenis die al even onverwachts kwam als zijn geboorte. Echt een bijzondere herinnering.

Het ging namelijk zo: het ene moment was je een hoogzwangere mama van een peuter van anderhalf jaar, en het volgende moment zat je pas bevallen thuis zonder je kersverse baby, en zonder je peuter, want die werd bij grootouders, tantes en nonkels achtergelaten om het over en weer gerij naar het ziekenhuis te kunnen bolwerken. Een chaotische en intense periode was het. Na 3 weken keerde de rust terug, lag hier dan toch een wolkje te blinken in mijn armen en stelden we eindelijk onze kleine kereltjes aan elkaar voor …

Dat het al een jaar geleden is … Niet te geloven.