We bereiden Jef al maanden voor op de komst van de Sint, en op het afgeven van zijn geliefde tuutjes. Als baby/peuter was hij nochtans geen fopspeenfan. Hij werd pas een echte verslaafde toen zijn broertje zo onverwachts te vroeg kwam, het hier hectisch emotionele tijden waren, en ik beken, mijn focus misschien iets te veel naar dat kleine hummeltje ging.
Ongeveer een maand geleden stond het maken van één of ander aftelding op mijn to do lijstje, maar ik had het toen héél druk. Mme Zsazsa kwam to the rescue door dit op haar blog aan te bieden. Ik tekende er een tuut bij, gaf het wat kleur en het deed zijn werk voorbeeldig.
Afgelopen weekend werden alle tuut-regeltjes overboord gegooid en mocht Jef tuuten zoveel hij wou. Bij wijze van afscheid. Hij heeft ervan genoten. Het ding heeft bijna twee volledige dagen in zijn mond gehangen. Er kwam er zelfs eentje in het toilet terecht op het moment dat er doorgespoeld werd.
Ik zei hem dat ik dacht dat hij dat heel goed zou doen, zijn tuutje aan Sinterklaas geven, hij antwoordde “ik denk dat ook, mama”.
En toen was het gisteren zover. Het begon allemaal plezant. De schoen met tuutjes erin klaar zetten, de wortel en het suikerklontje voor het paard erbij (vond Jef een beetje weinig dus moesten er ook nog twee appels bij) en tenslotte nog een trappist voor Sinterklaas. Enthousiasme alom! Maar toen kwam er toch, ondanks alle voorbereidingen, een besef van de allerlaatste keer. Er rolden wanhopige tranen over zijn wangen. Even kromp mijn moederhart in elkaar en overwoog het om ons plan nog even in de koelkast op te bergen, maar een aantal toverwoorden (grote jongen zoals: en dan de hele lijst neven die tuutloos door het leven gaan) zorgden voor dé klik. En plots viel er geen traan meer te bespeuren en zei hij zelf dat hij zonder tuut zou slapen. Al bij al een vlot verloop, maar de echte test vindt vanavond plaats wanneer alles terug z’n gewone gangetje gaat …
Jef wist trouwens heel goed wat hij wou. Een masker. Een roze masker. Roze is absoluut zijn lievelingskleur. Ik heb nog even overwogen om Sinterklaas te overtuigen van een Mega Mindy masker, maar hij bracht zijn nieuwe helden: Woody en Buzz van Toy Story. Een schot in de roos, bleek deze morgen. Tuur was vooral gelukkig met de speculoos, en de mondharmonica, die na een aantal pogingen gevuld was met speculoos.
ineken 
Ik twijfel er geen seconde aan dat Jef dat heel goed gaat doen!x Flinke grote jongen zonder tuut! 😉
LikeLike
En… hoe is de day after geweest? Ik ontzie me dat nu al om onze meid haar tuut af te nemen. Nu was het de moment nog niet, met kleine broer onderweg. Maar volgend jaar zal ze ook niet ontsnappen aan de heilige man…
LikeLike
Flink van hem! Ze worden zo snel groot he…
LikeLike
Amai, Sinterklaas bracht fijne pakjes. En die kalender is tof gevonden.
Ik snap Jef, bij mij lag mijn schoen ook altijd vol. Met suiker en wortels voor het paard, snoepjes voor de Sint, een tekening, …
En is de echte test gisterenavond gelukt?
LikeLike
@ Madrina & Missfolies: Het tuutloos gaan slapen verloopt eigenlijk quasi probleemloos, maar hij plast nu al drie nachten op rij in zijn bed, wat voordien een héél zeldzaam fenomeen was. Raar, ik vraag me af of hij zonder tuut veel dieper slaapt, of zou dat te ver gezocht zijn? Of net niet ver genoeg?
LikeLike
mijn zoon heeft dezelfde grote stap gezet, afgelopen weekend al. maar hij wordt ’s nachts soms wel wakker, snikkend en dan weent hij voor zijn tut. het is hartverscheurend. en hij steelt de tutten van zijn broer. we moeten hem in ’t oog houden!
LikeLike
@ Ysabje: Ik had ook de vrees dat hij de tuut van Tuur zou afnemen, maar voorlopig doet hij dat niet.
LikeLike
Hebben wij ook ooit gedaan met Sinterklaas meegegeven en heeft geen problemen met zich meegebracht.
LikeLike
ooooh, het moet zijn dat ik zwanger ben, maar dit schrijfsel maken tranen in me los. Er loopt hier ook een kleine tuut-er rond. En ik krijg het al benauwd aan de gedachte dat de Sint volgend jaar misschien tuutjes komt halen. Grotere broer heeft nooit een tuut gehad… dus ervaring hebben we er niet mee. En verknocht als onze (voorlopig) nog mini is aan zijn tut, vrees ik voor een niet zo plezante nieuwe ervaring…… Help oh help!
LikeLike
doet ie het nog altijd goed? ik hoop van wel! die van mij begint (heel stilaan) af en toe al eens een nachtje te slapen zonder zijn broertje de tut te ontstelen…
proficiat voor jef!
LikeLike
@ Yasbje: Hij doet het nog steeds heel goed, al heeft hij nu wel de neiging om te zabberen aan zijn kleren … Het stelen van de tuut van zijn broer was hier een éénmalig fenomeen 🙂
LikeLike
Pingback: Toots & Eddy « Ineken