Met de regelmaat van de klok begint er een idee in mijn hoofd rond te spoken en dat spook krijg ik pas weggejaagd door het idee concrete vorm te geven. Er voor zorgen dat ook superman last krijgt van het spook, is de beste strategie om tot een snelle uitvoering te komen.

Het spook dat vorige week opdook: en kruiden/planten/bloemenrek, met verdiepjes. Geen nieuw exemplaar, zo eentje met hier en daar een charmant plekje roest. Kapaza is mijn place to be voor dergelijke schatten. Ik vond er onze kloostertafel met bijhorende banken, stoof, cafétoog, vitrinekastje, …

Een uurtje rond snuisteren en een aantal telefoontjes later trok ik met mijn mannen en aanhangwagen naar Wetteren. Een tussenstop in het Prullenbos, een aanrader als je ooit eens in de buurt bent, zorgde er voor dat ook de kleine exemplaartjes het project van mama ondersteunden. Ik reed later op de dag naar Hamme om er twee stenen bloembakken voor 5€ op te halen. Het heeft altijd een hoog “Man bijt hond” gehalte, het ophalen van Kapaza-vondsten, wat het alleen maar “wijzer” maakt, om het op z’n Gents te zeggen.

Soit, alle ingrediënten voor het idee werden dus verzameld en toen was het tijd voor het leukste gedeelte. Zeker als de zon opdaagt om mee te helpen. Wat verpotten, wat herschikken, een keer van op afstand bekijken, nog wat herschikken, iets verzetten wat superman niet naar mijn goesting placeerde, nog eens van op afstand bekijken, om uiteindelijk tevreden naar het eindresultaat te kijken. Zie hoe schoon! En zelfs mijn superman die tijdens het verjagen van mijn spoken gematigd enthousiast is, werd zowaar dol van zoveel pracht op ons terras, en zei “zet dát maar eens op de blog”. Bij deze is dat gebeurd, mijn lieve partner in crime.